
dünya bizlere bir gelinlik giydirmiş,
sonrada o beyazları bize kefen eylemiş,
bir rüyaymış; uyandığın anda unutmaya başladığın,
gerçekler hep yalanmış, balon gibi hep havada kalmış.
dünya dönmüş, biz insanlar savrulmuş,
ama nasıl olduysa hep aynı yerde kalmışız,
güneş tutulmuş, ay tutulmuş ve biz hep kararmışız,
bizler sanki bir beyaz kağıt; günahtan yağmurlarla yıkanmışız
sonra bakmışız geriye, "nerelerden geçtik biz?" diye,
gördüğümüz ise sadece bir kalıp; bir iz çamura bastığımız bedenimizle,
ve altına kanımızla attığımız imzamız; metalin soğukluğu ve sıcaklığı ile,
yerde yatan insanlığımız, çürüyüp giden ise ruhlar, yani bizlermişiz.
emr sag
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder