uyuşmuş bacağın çok beter karıncalanması gibi
kopmuş sinirlerim temas ettiler
ve tüm duygular bir anda acıya döndü
hissetmemek üzere geçirdiğim yılların hepsi bir anda hesap sordu
hüzün, keder, neşe, umut
farketmiyor rengi
hatıraların arkasındaki arkaplan hissi
hatırladım ki yok yıllardır, hep gri
şimdi üzülmekte, sevinmekte imkansız
her duygu sadece acıya dönüşüyor
gözlerim hep dolu, bir dokunsan ağlarım
her his, her hatıra, her adım bana hiçliğimi hatırlatıyor
elde kalan hatalarım ve yapmak isteyip yapamadıklarım
birde bin bulup, binini birden kaybettiğim anlarım
uyuşuk beynimde hep aynı yankı çınlıyor
toz ve huzursuzluk içinde sadece bir ağıt yakılıyor
emr sag
